Sevgili Arkadaşlar!

Gülberenk Değerler Eğitimi Derneği’nin Altın Çocuk Dergisi ile ortaklaşa hazırladığı Gülberenk Eğitici Çocuk Programı, Mayıs ayında “Mütevâzîyim Çünkü Namaz Kılıyorum” konusuyla sahne aldı.

Program, Rabbimizin Furkan Sûresi 63. Âyeti kerimesi ile başladı:

“Rahmân’ın has kulları onlardır ki yeryüzünde tevâzû ile yürürler. Kendini bilmez câhiller laf attığında, selam, der, geçerler.”

Tevâzû, alçak gönüllü olmak, kibirlenmemek demekmiş. Mütevâzî kullar, Allah’ın dâvetine icâbet ederek namazlarını kılar, O’nun emir ve yasaklarına uyarlarmış. Giyinirken, yerken içerken, evlerine eşya alırken yani hayatlarının her aşamasında tevâzûlu olurlarmış. Sade kıyafetler, emek verilmiş evler, israftan uzak sofralar, mütevâzî olurmuş.

Mevlânâ hazretleri, “Tevâzûda toprak gibi ol” diyerek, toprağın nasıl da mütevâzî olduğuna dikkat çekmiş. Çiftçi amca dedi ki: “Ah toprak! Sen ne kadar da sabırlı ve tevâzûlusun. Kazmayla, kürekle karnını yarıyorum, beni kovmuyorsun. Üstüne basıp geçiyorum, ses etmiyorsun.”

Fakat bir süre sonra, bazı çocuklar gelip de toprağa yedikleri meyvelerin çekirdeklerini, içtikleri suyun şişelerini, burunlarını sildikleri kirli mendilleri atınca, toprak öfkelendi! “Mütevâzîyim fakat her attığınızı da kabul edemem! Meyve çekirdeklerini birer fidana çevirebilirim; fakat attığınız o çöpleri hazmedemem!” dedi. Çocuklar bunu duyunca çok şaşırdılar.

O zaman anladık ki mütevâzî olmak, haksızlıklara ses çıkarmamak değilmiş. İnsan, alçak gönüllü olacakmış; fakat yanlış, çirkin ve zararlı davranışları da görmezden gelmeyecekmiş.

Gülberenk Eğitici Çocuk Programı, işte böylece, yüzlerce çocuğun katılımıyla ve coşkuyla tamamlanırken, programın hazırlıklarına Balıkesir, Karaman ve Samsun’dan katılan eğitimci ablalarımız da, yine çok güzel bir hizmet eğitimi aldılar.

Dokuma Tasarım yarışmasına katılan birbirinden becerikli altı arkadaşımız da birbirinden güzel çalışmalarıyla programdaki yerlerini aldılar.

Anlayacağınız Gülberenk’te yine hem eğlence, hem eğitim bir aradaydı. Çıkışta, mütevâzî  ikramımızı, birer dilim ekmeğimizi aldık ve Haziran ayında buluşmak üzere, hayır, ayrılmadık, sadece evlerimize dağıldık. 🙂 🙂 🙂