Kıymetli Ziyâretçilerimiz,

Bugün Uykudan Önce Programı’nda duygulardan bahsettik ve bu programı kimin yaptığını öğrendik. ☺️

Meğer hislerimiz misâfir gibiymiş. Biri gelir, biri gidermiş. Mühim olan onları iyi ağırlamakmış. Hüzün geldiğinde isyân etmemeli, sevinç geldiğinde rahatlayıp gaflete düşmemeliymişiz. Meselâ bizler dün Uykudan Önce’ de hüzünlü idik; fakat isyân etmedik. Sizin güzel duygularınızla, tesellîlerinizle, duâlarınızla sevindik, kendimizi iyi hissettik ve bu akşam sevinç dolu bir program gerçekleştirdik. ☺️

Bize söylenen misâlleri hep birlikte tefekkür ettik. Farklı yüz ifâdeleri olan kafaları inceledik. Aynı kafa, bir gülüyor, bir ağlıyor, bir kızgın bakıyordu. Hani biz de farklı duygular yaşıyoruz ya, işte öyle. Bir anne düşündük. Her zaman temizlik yapmaz her zaman yemek yapmaz. Bâzen sevgi dolu olur bâzen öfkeli… Peki bunlar onun aynı anne olmasını değiştirir mi? Anne yine aynı annedir ve her hâli gerçektir değil mi?

Gıcır gıcır bir araba hayâl ettik. Üzerine kar da yağsa, tekerlekleri çamura da batsa araba yine aynı araba! “Ya gıcır gıcır görün ya da çamurlu ol, senin de ne yaptığın belli değil!” demek ne saçma olur değil mi? Sonra, babalarımızı düşündük. Bir baba, işyerinde ciddî biri olduğunda da, evde çocuklaşıp çocuklarıyla oynadığında da aynı babadır, değil mi?

Böyle, düşününce fark ettik ki herkesin içinde, çeşit çeşit ve renkli karakterler olabilirmiş. Bir çocuğun bâzen büyükler gibi konuşması, aslında küçük olduğu gerçeğini değiştirmediği gibi, bir yetişkinin çocuk gibi konuşması da büyük olduğu gerçeğini değiştirmezmiş. Hiç kimse sürekli aynı hâlde olamazmış. Ve ağlayışımız; tebessümümüzün, ciddiyetimiz; çocuklaşmamızın yalan olduğunu göstermezmiş.

Bir suâli hep birlikte cevapladık. Suâl şuydu: Bu programı yapan kişi bir yetişkin mi, bir çocuk mu yoksa bir portakal mı? ? Farklı farklı cevap verenler oldu. Sonunda sır perdesi aralandı ve öğrendik.☺️ Meğer bu programı aslında yetişkin olan biri yapıyormuş. Konuşan da içindeki çocukmuş. Bunu duyunca çok şaşırdık. ? Neden kendi sesi ile konuşmadığını merâk ettik. Bunun iki sebebi varmış. Bir: Rabb’imiz sesimizi ve görüntümüzü korumamızı emrediyormuş. İki: Çocuklara çocuklaşarak program yapmak daha tatlı ve güzel oluyormuş. ?

Aslında bir yetişkinin içindeki çocuğun sesi ile konuşması çok zormuş. Programı yapan kişi hem Allâh’ın rızâsına uygun bir iş yapmak için hem de içindeki çocuğun sesiyle bize seslenmek istediği için boğazının zorlanmasına sabrediyormuş. Bunu, Allah’ın râzı olduğu şekilde yürümek istediği için göze alıyormuş.

Anlayacağınız, bize verilen nîmetleri Rabb’imizin hoşnût olacağı şeklide kullanmamız gerekirmiş.

İşte böyleee… Bu akşam da programımızı Gülberenk Şarkısı ile sonlandırdık. Bizler ayrılmadık, huzurla yatağımıza yattık! ☺️

Eğer sizler de bu güzel programdan istifâde etmek isterseniz, ücretsiz kayıt ve bilgi için hemen 0542 808 82 58 numaralı telefonu arayabilirsiniz. ☺️