Kıymetli Ziyâretçilerimiz,

Gülberenk Değerler Eğitimi Derneği’nin hazırlamakta olduğu Eğitici Çocuk Programları, internet ortamında tüm heyecânı ile devâm ediyor! Mayıs ayı programımızın başlığı, “Kafeste Kuş” idi. Hep birlikte, “Tutsak olduğun kafeslerden kurtul!” dedik.

Meğer her canlı, hür olmak ve kendi tabii ortamında yaşamak istermiş. Balıklar denizde, kuşlar gökyüzünde mutluymuş. İnsanların da evlerinde, yaşadıkları köy ve şehirlerde huzurlu olması beklenirmiş; fakat nedense her zaman böyle olmuyormuş. Çünkü içinde hapsoldukları, görünen ya da görünmeyen kafesler buna engel oluyormuş.

Görünen kafes, metal ya da demir çubukların aralıklı olarak ve farklı boyutlarda dizilmesiyle oluşan, genellikle kuşları ve vahşî hayvanları bir yerden bir yere sevk ederken geçici olarak kullanılan bölmeymiş. Görünmeyen kafes ise insanı esîr eden vesvese, endişe, ümitsizlik, şükürsüzlük, üşengeçlik, tembellik, câhillik, korkaklık, kıskançlık ve hırs gibi durumların hepsiymiş.

Vesvese kafesini duâlarla, endişe kafesini tedbir ve tevekkülle, ümitsizlik kafesini inançla, şükürsüzlük kafesini nîmetlere bakmakla, üşengeçlik kafesini ihtiyaçlarımızın farkına varmakla bertarâf edebilirmişiz. Tembellik kafesini çalışmakla, câhillik kafesini doğru kaynakları okuyup araştırmakla, korkaklık kafesini cesur kimselere yaklaşmakla, kıskançlık kafesini Allâh’ın taksîminden râzı olmakla, hırs kafesini de kanaatle kırabilirmişiz.

İnsanın kendisine haksızlık etmemesi ve saydığımız tüm bu kafeslerden kurtulup hayırlı, başarılı, faydalı biri olmaya çalışması gerekirmiş. Ancak hakîkî îmân sâhipleri bunu başarabilirmiş. Sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed Mustafâ sâllallâhu aleyhi ve sellem bir hadîs-i şerîflerinde, “Müslüman, diğer Müslümanların elinden ve dilinden bir kötülük görmedikleri kişidir. Mü’min de insanların canları ve malları konusunda kendisinden emîn oldukları kimsedir.” (Buhari, Îmân) buyurmuşlar.

Can kuşumuz beden kafesinden uçup gidene kadar uyanık olmamız, hepimize yalnızca bir seferliğine verilmiş olan ömür fırsatını en iyi şekilde kullanmamız çok önemliymiş. Bizleri kafeslemek isteyen her türlü şerden, Hakk’ın gönüllü esîri olarak korunmalıymışız.

Yüceler yücesi Rabb’imiz bir âyet-i kerîmede, “O tövbekârlar, ibâdet edenler, hamd edenler, dünyada yolcu gibi yaşayanlar, rükûa varanlar, secde edenler, iyiliği teşvîk edip kötülükten alıkoyanlar, Allâh’ın sınırlarını gözetenler; müjdele o mü’minleri!” (Tevbe Sûresi, 112) buyurmuş.

Bizler de bunu duyunca ellerimizi açtık ve şöyle duâ ettik:” Allâh’ım! Bizi asıl hürriyete kavuşanlardan, nefsini kafeslerden kurtarıp huzûrunda huzur bulanlardan eyle. Âmîn!”